مرا در قلب خود پنهان نمودی
مرا زندان باغ دل نمودی
وفایت را برایم رخ کشیدی
کنار عکس دل نقشی کشیدی
دگر حال و هوایی بود دل را
صفای عشق و یاری بود جان را
به هر لحظه بهاری بود عمرم
وجودم بر رهایی بود هر دم
به خود تا امدم از خود نبودم
دگر تابی برای جان ندیدم
به ناگه فاصله رسمی بنا کرد
به نخوت این نظرها را جدا کرد
ز ایام جدایی بیم دام
میان دست خود حالی ندارم
به تنهایی شبانی امدند و روز گشتند
مرا در خلوت بیداری ام خاموش کشتند
به لطف عشق دست از جان چشیدم
میان درد دل زخمی کشیدم
نمی دانم چه رو در حسرت یارم نشستم
کما هر لحظه را با عشق معشوقم سرشتم
خدایا!!!من به درگاهت، به خاکت سجده کردم
دلم را جان فدای عشق کردم
به نازم من به این لیلی و مجنون
که روزی را به دل دادند پر خون
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
